Εργατικά ατυχήματα ή εγκλήματα της εργοδοσίας;
Μπορεί να έχουν περάσει πάνω από τρεις αιώνες από τη βιομηχανική επανάσταση, όπου οι εργάτες πέθαιναν μαζικά στις φάμπρικες για ένα κομμάτι ψωμί κι όλοι να θεωρούμε πως οι συνθήκες εργασίας έχουν βελτιωθεί αισθητά. Μπορεί η τηλεόραση να διαδίδει την εικόνα του παραδείσου του νεοφιλελευθερισμού με τύπους με σακάκια και γραβάτες που δουλεύουν σε πολυτελή γραφεία μεγάλων επιχειρήσεων, με νέες, όμορφες γραμματείς και με ευδιάθετους καλοντυμένους εργάτες που έχουν καλές σχέσεις με τα αφεντικά και δουλεύουν ευτυχισμένοι στις αποθήκες. Μπορεί, τελικά, καθημερινά να αποσιωπούνται εκατοντάδες φαινόμενα εκμετάλλευσης, εργοδοτικής αυθαιρεσίας κι αθλιότητας των εργασιακών συνθηκών και να φαίνεται πως η ποιότητα τους συνεχώς εκσυγχρονίζεται κι αναβαθμίζεται. Υπάρχει, όμως, κάτι που δεν γίνεται πλέον να μένει κρυφό κι είναι ντροπή να μη μας ενδιαφέρει. Είναι οι θάνατοι που συμβαίνουν σχεδόν καθημερινά στα άθλια εργασιακά περιβάλλοντα και της χώρας μας (περίπου 5.500 εργατικά ατυχήματα το χρόνο από τα οποία τα 65 είναι θανατηφόρα, με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ) .
Με αφορμή την οικονομική κρίση που βαθαίνει κι εξαπλώνεται, μικροί και μεγάλοι εργοδότες έχουν εντείνει τα τελευταία χρόνια την ολομέτωπη επίθεση κατά των εργαζομένων με σκοπό τη διατήρηση ή την αύξηση της κερδοφορίας τους. Αυτή η επίθεση γίνεται σε δύο επίπεδα. Αφενός στο θεσμικό, καθώς οι εκάστοτε κυβερνήσεις με την αρωγή των διεθνών οργάνων της αστικής τάξης (ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ) περνούν στο πλαίσιο των μνημονίων εκατοντάδες αντεργατικά νομοσχέδια, μειώνοντας μισθούς, συντάξεις, αυξάνοντας την φορολογία εις βάρος των ασθενέστερων κι απαλλάσσοντας τους πλουσιότερους… Αφετέρου στο καθημερινό περιβάλλον εργασίας, όπου τα αφεντικά προσπαθούν να γλιτώσουν όσο περισσότερα έξοδα μπορούν, περικόπτοντας από τα ζωτικά μέτρα ασφαλείας, από την απαραίτητη εκπαίδευση των εργαζομένων κι εξωθώντας τους σε μάυρη κι ανασφάλιστη εργασία.Παράλληλα, εντατικοποιούν τις συνθήκες δουλειάς με περικοπή των διαλειμμάτων, με φωνές και πίεση στους εργαζομένους υπό την απειλή της απόλυσης και με απλήρωτες υπερωρίες.
Αυτή η επίθεση δεν οδηγεί μόνο σε μιζέρια, ανέχεια κι εξαθλίωση των εργαζομένων, αλλά πολλές φορές και στον ίδιο τον θάνατο ή το βαρύ τραυματισμό τους. Νεκρά κορμιά σε εργασιακές γαλέρες καταγράφονται, απλώς, σαν νούμερα σε στατιστικούς πίνακες που δεν μαθαίνουμε ποτέ. Ελάχιστα περιστατικά βγαίνουν στο φως της δημοσιότητας και προκαλούν μια βιαστική φρίκη σ’ όλα τα βολεμένα αυτιά σαν κεραυνός εν αιθρία. Υπογραμμίζονται, εδώ, κάποια τέτοια περιστατίκα.
- Θάνατος 42χρονης λογίστριας στην αλυσίδα ταχυφαγείων Everest (1/12/16)
- Θάνατος 50χρονου οδηγού φορτηγού σε ορυχείο της ΔΕΗ στην Πτολεμαίδα (4/12/16)
- Θάνατος εργαζόμενου στην καθαριότητα του δήμου Μεγάρων (26/1/17)
- Θάνατος 30χρονου οικοδόμου στα έργα της Ολυμπίας Οδού (7/2/17)
- Θάνατος του 22χρονου διανομέα στην αλυσίδα Mikel (2/3/17)
- Θάνατος εργάτη καθαριότητας στη νότια Κυνουρία (6/3/17)
- Θάνατος 50χρονου χειριστή γερανού στο μετρό Θεσσαλονίκης (13/3/17)
- Θάνατος 42χρονου εργάτη στην καθαριότητα στον Κολωνό (24/3/17)
Θα ανεχτούμε να συνεχιστεί αυτός ο μακάβριος κατάλογος, που κάποια μέρα μπορεί να περιέχει και το δικό μας όνομα;
Η απάντηση μας στις αυθαιρεσίες των αφεντικών και στις μεσαιωνικές εργασιακές συνθήκες μπορεί να είναι μόνο συλλογική. Οργανώσου στο χώρο δουλειάς σου, μην μένεις μόνος απέναντι στην εργοδοσία, διεκδίκησε την ασφάλεια στο χώρο εργασίας σου. Στο ΑΝΤΙΒΑΡΟ καταγράφουμε και αντιπαλεύουμε αυτές τις αυθαιρεσίες και σε καλούμε στην ομάδα εργατικών να μοιραστείς και να παλέψεις μαζί μας τα προβλήματα που αντιμετωπίζεις στη δουλειά σου. Κάθε Πέμπτη μετά τις 7:30μμ, Βουλγαροκτόνου 18.
Υποβολή απάντησης