18 Σεπτεμβρίου 2013 ο Παύλος Φύσσας πέφτει νεκρός από μαχαίρι χρυσαυγίτη στο Κερατσίνι. Το χτύπημα δεν ήταν ούτε τυχαίο ούτε τυφλό. Ο Παύλος ήταν γνωστός για την αντιφασιστική του δράση και λόγο, μέσα από τα τραγούδια του. Ήταν ένα χτύπημα με ξεκάθαρα πολιτικά χαρακτηριστικά που ταιριάζει στις πρακτικές των νεοναζί της χρυσής αυγής. Σε ένα κατ’ επίφαση κράτος δικαίου οι χρυσαυγίτες έκαναν την βρώμικη δουλειά, που τόσο ανάγκη έχει το σύστημα όταν προσπαθεί να υποβαθμίσει την ποιότητα ζωής και να καταργήσει τα κεκτημένα κοινωνικά και εργασιακά μας δικαιώματα.
Το γεγονός αυτό δεν είναι μεμονωμένο. Αποτελεί την κορύφωση μιας σειράς επιθέσεων που περιγράφει τη δράση της χρυσής αυγής και άλλων ακροδεξιών οργανώσεων στην περίοδο της κρίσης. Μερικά μόνο από αυτά τα περιστατικά είναι η επίθεση σε αιγύπτιους ψαράδες τον Ιούνιο του 2012, η δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν τον Ιανουάριο του 2013 την ώρα που πήγαινε στη δουλειά του στην περιοχή των Πετραλώνων, η επίθεση σε συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ στη ζώνη του Περάματος το Σεπτέμβρη του 2013. Οι πρακτικές αυτές δεν ανήκουν στο παρελθόν αλλά εξακολουθούν να εφαρμόζονται μέχρι και σήμερα. Στην περιοχή μας, όσο και σε γειτονικές περιοχές που υπάρχουν κοινότητες μεταναστών, πραγματοποιούνται επιθέσεις σε εργάτες την ώρα που πηγαίνουν για δουλειά. Βέβαια, η πλειονότητα των επιθέσεων αυτών παραμένει στην αφάνεια από τα μέσα ενημέρωσης τοπικά και μη. Η δίκη της χρυσής αυγής που βρίσκεται σε εξέλιξη, ίσως δεν επιτρέπει την ανάληψη πολιτικών ευθυνών για τις πράξεις αυτές, όμως οι επιθέσεις σε μετανάστες, κοινωνικούς χώρους και καταλήψεις είναι γεγονός και δεν αφήνουν περιθώριο για εφησυχασμό.
Δεν τρέφουμε αυταπάτες για την αστική δικαιοσύνη. Διότι, όχι μόνο τυφλή δεν είναι, όπως σε κάθε ευκαιρία θέλουν να μας υπενθυμίζουν οι πολιτικοί εκφραστές της κυρίαρχης τάξης, αντιθέτως σηκώνει το μαντήλι και κλείνει το μάτι προκλητικά σε εγκληματίες νεοναζί και τα αφεντικά τους. Ο κατά ομολογία δολοφόνος (Ρουπακιάς) του Παύλου Φύσσα βρίσκεται εκτός φυλακής σε κατ’ οίκον περιορισμό. Επίσης δεν είναι τυχαίο πως ονόματα συλληφθέντων από ακροδεξιές ομάδες δεν διαρρέουν, ούτε βλέπουν ποτέ το φως της δημοσιότητας. Σε αντίθεση με κοινωνικούς αγωνιστές που διασύρονται ονομαστικά, στοχοποιούνται και φυλακίζονται με γελοίες κατηγορίες. Τέλος, στην περίπτωση που ορισμένοι από τους νεοναζί πιάνονται στα πράσα και για τα μάτια του κόσμου καταλήγουν στην φυλακή, είναι βέβαιο πως η κυρίαρχη τάξη διαθέτει και άλλους αναλώσιμους μισθοφόρους που μπορούν να κάνουν την βρώμικη δουλειά.
Είναι όμως αφελές και μάταιο να περιμένουμε κάτι διαφορετικό, τόσο ως προς την κάλυψη των γεγονότων, όσο και ως προς την βαρύτητα που δίνεται σε αυτά από τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Καμία εμπιστοσύνη σε μέσα που αναπαράγουν την προπαγάνδα των αφεντικών, με σκοπό τον αποπροσανατολισμό και την αδρανοποίηση της κοινής γνώμης, την οποία προορίζουν να καταπίνει αμάσητο ό,τι της πουλάνε. Έτσι, έστω και πρόσκαιρα βαφτίζουν την πολιτική δολοφονία του Παύλου ως σύγκρουση χούλιγκαν, αποσιωπούν επιθέσεις σε ντόπιους και μετανάστες, ξεπλένουν τις πρακτικές τους μέσα από την θεωρία των δύο άκρων και βγάζουν λάδι πολιτικά στελέχη και βιομηχάνους.
Η μάχη ενάντια στο φασισμό και στο σύστημα που τον γεννά πρέπει να είναι αποφασιστική και διαρκής. Ενισχύεται με τη παρουσία μας σε κοινωνικούς και εργατικούς αγώνες, με τη συμμετοχή και δράση μας σε σωματεία και συνελεύσεις, διεκδικώντας από το μεροκάματο έως την κοινωνική μας απελευθέρωση. Υλοποιείται, με αυτοοργανωμένες δομές εκεί που ζούμε και εργαζόμαστε.
Δημιουργούμε εστίες αντίστασης και ελπίδας ενάντια σε ένα καταπιεστικό κόσμο για ανθρώπους και εχθρικό σε ζώα και φύση. Για τη δημιουργία μικρών κοινοτήτων, φιλικών στις πραγματικές ανθρώπινες ανάγκες, που θα αντικαταστήσει την κυρίαρχη κουλτούρα, τις συνήθειες και στους θεσμούς που κουβαλάει.
Υποβολή απάντησης